Odmiana imienia Aurelianka przez przypadki

Aurelianka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aurelianka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Aurelianki

Celownik
(komu? czemu?):Aureliance

Biernik
(kogo? co?):Aureliankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aurelianką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Aureliance

Wołacz
(hej!):Aurelianko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AureliankaJutro Aurelianka wyjdzie ze szpitala.
Ja i Aurelianka nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem artykułu jest Aurelianka.
Aurelianka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Aurelianka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AureliankiNie ma Aurelianki.
Rodzina Aurelianki wyprowadziła się.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Aurelianki.
Postawa Aurelianki była zupełnie inna.
Rodzina Aurelianki zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
AurelianceJa na pewno przekaże swój procent Aureliance.
Zostawiam Aureliance karteczkę i już mnie nie ma.
Od początku próbujemy pomóc Aureliance.
Tym razem nie damy Aureliance dojść do głosu.
Coś muszę Aureliance powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
AureliankęSpojrzałam na Aureliankę w wymownym geście.
Spojrzałam na Aureliankę.
Odprowadziłam Aureliankę do wyjścia.
Widziałem dzisiaj Aureliankę z mojej klasy.
Aureliankę znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AureliankąSprzątam pokój razem z Aurelianką.
Sprzątam pokój z Aurelianką.
Jadę z Aurelianką na dyskotekę.
Wymyśliłam z Aurelianką nową zabawę.
Zostaliśmy z Aurelianką w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AurelianceNaszą piosenkę pisali z myślą o Aureliance.
Mowa oczywiście o Aureliance.
Ten wiersz jest o Aureliance.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Aureliance.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Aureliance.

Wołacz:
(hej!)
AureliankoAurelianko! Uważaj!
Dobry wieczór Aurelianko!
Aurelianko! Wróć do mnie!
Dobranoc Aurelianko!
Gdzie jesteś Aurelianko!?