Odmiana imienia Augustunia przez przypadki

Augustunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Augustunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Augustuni

Celownik
(komu? czemu?):Augustuni

Biernik
(kogo? co?):Augustunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Augustunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Augustuni

Wołacz
(hej!):Augustuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AugustuniaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Augustunia.
Jak już wiecie mam na imię Augustunia.
Augustunia wraca do domu.
Jutro Augustunia wyjdzie ze szpitala.
Dla mnie było już jasne, ze Augustunia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AugustuniPrzyglądałam się dłoniom Augustuni.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Augustuni.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Augustuni.
W słuchawce usłyszałam głos Augustuni.
Dla Augustuni ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
AugustuniZszedłem z drogi Augustuni i usiadłem w fotelu.
Korzysta z okazji, by wyznać Augustuni miłość.
Tym razem nie damy Augustuni dojść do głosu.
Ten nie pozostał dłużny Augustuni.
Augustuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
AugustunięDoprowadził tym Augustunię do stanu bliskiego apopleksji.
Obserwuję Augustunię bardzo uważnie.
Augustunię znalazłam w recepcji hotelu.
Spotkałam Augustunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałem znacząco na Augustunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AugustuniąByliśmy z Augustunią na jarmarku.
Jadę na wycieczkę razem z Augustunią.
Zostaliśmy z Augustunią w salonie sami.
Tym razem korespondowałam z Augustunią.
Śpiewam z Augustunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AugustuniZastanawiał się dlaczego wspomniał o Augustuni.
No a teraz trochę więcej o Augustuni.
Dyskutuję o Augustuni.
Pamiętajmy o Augustuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Przygotowuje książkę o Augustuni.

Wołacz:
(hej!)
AugustuniuDziękuję Augustuniu za rozmowę!
Hej Augustuniu!
Dobry wieczór Augustuniu!
Augustuniu! Uważaj!
Gdzie jesteś Augustuniu!?