Odmiana imienia Augustinek przez przypadki

Augustinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Augustinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Augustinka

Celownik
(komu? czemu?):Augustinkowi

Biernik
(kogo? co?):Augustinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Augustinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Augustinku

Wołacz
(hej!):Augustinku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AugustinekAutorem artykułu jest Augustinek.
Co robi Augustinek?
Jeśli jednak przegrasz, Augustinek zostaje z nami.
Augustinek wraca do domu.
Dobrze, że Augustinek grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AugustinkaSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Augustinka.
Nie ma Augustinka.
Piszę list do Augustinka.
W sobotę są urodziny Augustinka.
Przed sobą ujrzałam rękę Augustinka.

Celownik:
(komu? czemu?)
AugustinkowiNie wiem, co powiedzieć Augustinkowi.
Oczywiście każdy przyzna rację Augustinkowi.
Zostawiam Augustinkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Musiałam się zwierzyć Augustinkowi.
Augustinkowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
AugustinkaPodchodzi, całuje Augustinka i idzie do wyjścia.
Przed wejściem spotkaliśmy Augustinka.
Kacper patrzył na Augustinka ze zdumieniem.
Spojrzał na Augustinka i uśmiechnął się.
Pożegnali w końcu Augustinka i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AugustinkiemOboje z Augustinkiem wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Augustinkiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Dorota spotkała się z Augustinkiem.
Rozmawiam z Augustinkiem.
Razem z Augustinkiem podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AugustinkuPamiętajmy o Augustinku i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Augustinku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Augustinku.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Augustinku.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Augustinku.

Wołacz:
(hej!)
AugustinkuDziękuję Augustinku za rozmowę!
Augustinku! Wróć do mnie!
Witaj Augustinku!
Augustinku! Uważaj!
Cześć Augustinku!