Odmiana imienia Audoen przez przypadki

Audoen imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Audoen

Dopełniacz
(kogo? czego?):Audoena

Celownik
(komu? czemu?):Audoenowi

Biernik
(kogo? co?):Audoena

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Audoenem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Audoenie

Wołacz
(hej!):Audoenie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AudoenAudoen odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jutro Audoen wyjdzie ze szpitala.
Audoen ma katar i źle się czuje.
Dobrze, że Audoen grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Audoen.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AudoenaTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Audoena.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Audoena.
Postanowiłam zadzwonić do Audoena i chłopaków.
Jadę do Audoena.
Tato Audoena produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
AudoenowiKto wie, może Audoenowi wyjdzie do na dobre.
Oczywiście każdy przyzna rację Audoenowi.
Dzięki Audoenowi święta nabrały nowego wymiaru.
Audoenowi włosy stanęły dęba na głowie.
Coś muszę Audoenowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
AudoenaPatrzył na Audoena wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Nieśmiało gładzi Audoena po włosach.
Oszołomienie spadło teraz na Audoena i na moment odebrało mu wigor.
Przyniesiona przez Audoena kawa okazała się tą nieco gorszą.
Patrzy na Audoena wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AudoenemObie z Audoenem postawiłyśmy na zmiany.
Ja z Audoenem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Karolina miała się spotkać z Audoenem przed szkołą.
Razem z Audoenem zrobiłyśmy obiad.
Obie z Audoenem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AudoeniePomyśl nad tym, co napisałam ci o Audoenie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Audoenie.
Pamiętajmy o Audoenie i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Marzę o Audoenie.
Dobrze, że wspomniałeś o Audoenie.

Wołacz:
(hej!)
AudoenieDzień dobry Audoenie!
Audoenie! Uważaj!
Dobranoc Audoenie!
Audoenie! Gdzie jesteś?
Witaj Audoenie!