Odmiana imienia Asteczka przez przypadki

Asteczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Asteczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Asteczki

Celownik
(komu? czemu?):Asteczce

Biernik
(kogo? co?):Asteczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Asteczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Asteczce

Wołacz
(hej!):Asteczko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AsteczkaW domu Asteczka często urządza rodzicom pokazy mody.
Ja i Asteczka nie wiedziałyśmy, co robić.
Dobrze, że Asteczka grzecznie śpi.
Dopiero do mnie dotarło, że Asteczka już tu jest.
Asteczka chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AsteczkiLubię śpiewać zwłaszcza dla Asteczki.
Piszę list do Asteczki.
Ręka Asteczki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Jestem mamą Asteczki i jeszcze trojga innych dzieci.
Tym razem prezentujemy wystawę Asteczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AsteczceKorzysta z okazji, by wyznać Asteczce miłość.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Asteczce coś się stało.
Zerwał jabłko i podał je Asteczce.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Asteczce.
Chciałam szybko pochwalić się Asteczce.

Biernik:
(kogo? co?)
AsteczkęPopatrzyłam na Asteczkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Obserwuję Asteczkę bardzo uważnie.
Spotkałam Asteczkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Patrzył na Asteczkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Lubię Asteczkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AsteczkąPowinnam jednak pojechać z Asteczką.
Jadę na wycieczkę razem z Asteczką.
Tym razem korespondowałam z Asteczką.
Obie z Asteczką postawiłyśmy na zmiany.
Idę na spacer z Asteczką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AsteczceA o Asteczce to i słowa rzec nie umiał.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Asteczce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Asteczce.
Śpiewam o Asteczce.
Mówimy tu oczywiście o Asteczce.

Wołacz:
(hej!)
AsteczkoDobranoc Asteczko!
Asteczko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Asteczko!
Dobry wieczór Asteczko!
Asteczko! Uważaj!