Odmiana imienia Asan przez przypadki

Asan imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Asan

Dopełniacz
(kogo? czego?):Asana

Celownik
(komu? czemu?):Asanowi

Biernik
(kogo? co?):Asana

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Asanem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Asanie

Wołacz
(hej!):Asanie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AsanAsan chce pójść ze mną na dyskotekę.
Co robi Asan?
Ma na imię Asan.
Asan chce pójść ze mną na spacer.
Dobrze, że Asan grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AsanaPrzedwczoraj były urodziny Asana.
Dziadek Asana w tym czasie miał chorą rękę.
Nie lubię Asana.
Tym razem prezentujemy wystawę Asana.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Asana.

Celownik:
(komu? czemu?)
AsanowiDopiero teraz zrozumiałem, że Asanowi coś się stało.
Słoik z kawą wyleciał Asanowi z rąk.
Napisałem wiersz dzięki Asanowi.
Kupiłem Asanowi magnes na lodówkę.
Asanowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
AsanaPrzed sesją zapytałam Asana co lubi.
Popatrzyłam na Asana przekonana, że zacznie mówić dalej.
W końcu obudzili Asana, żeby ich ratował.
Postaram się namówić Asana na spacer.
Patrzy na Asana wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AsanemRazem z Asanem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Powinnam jednak pojechać z Asanem.
Wczoraj wracamy z Asanem od lekarza.
Pracuję razem z Asanem.
Obie z Asanem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AsanieZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Asanie.
Mamrotał coś o Asanie, gdy podtrzymywał się ściany.
Teraz chcę napisać parę słów o Asanie.
Warto także pomyśleć chwilę o Asanie.
Nie wspomniałem na początku o Asanie.

Wołacz:
(hej!)
AsanieAsanie! Wróć do mnie!
Asanie! Gdzie jesteś?
Witaj Asanie!
Dziękuję Asanie za rozmowę!
Gdzie jesteś Asanie!?