Odmiana imienia Artusek przez przypadki

Artusek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Artusek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Artuska

Celownik
(komu? czemu?):Artuskowi

Biernik
(kogo? co?):Artuska

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Artuskiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Artusku

Wołacz
(hej!):Artusku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArtusekDziś Artusek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Artusek ma katar i źle się czuje.
Dopiero do mnie dotarło, że Artusek już tu jest.
W domu Artusek często urządza rodzicom pokazy mody.
Artusek nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArtuskaTata Artuska sam opatrzył mi nogę.
W sobotę są urodziny Artuska.
Przedwczoraj były urodziny Artuska.
W słuchawce usłyszałam głos Artuska.
Dla Artuska ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArtuskowiArtuskowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Rozalia z troską przyglądała się Artuskowi.
Tego Artuskowi było już za wiele.
Zostawiam Artuskowi karteczkę i już mnie nie ma.
Proszę Artuskowi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
ArtuskaSpojrzałem znacząco na Artuska.
Spojrzał na Artuska i uśmiechnął się.
Artuska natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Nieśmiało gładzi Artuska po włosach.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Artuska.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArtuskiemŚpiewam z Artuskiem.
Rozmawiam z Artuskiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Artuskiem.
Ja z Artuskiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Artuskiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArtuskuTen wiersz jest o Artusku.
Mowa oczywiście o Artusku.
Pamiętajmy o Artusku i jej rodzinie.
Przez chwilę pomyślałam o Artusku.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Artusku.

Wołacz:
(hej!)
ArtuskuDziękuję Artusku za rozmowę!
Dobranoc Artusku!
Artusku! Wróć do mnie!
Artusku! Uważaj!
Artusku! Gdzie jesteś?