Odmiana imienia Arturas przez przypadki

Arturas imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arturas

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arturasa

Celownik
(komu? czemu?):Arturasowi

Biernik
(kogo? co?):Arturasa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arturasem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arturasie

Wołacz
(hej!):Arturasie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArturasDziś dowiedziałam się, że ma na imię Arturas.
Dziś Arturas ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Arturas wraca do domu.
Ja i Arturas nie wiedziałyśmy, co robić.
Jutro Arturas wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArturasaMuszę pochwalić pomysł Arturasa.
Pożyczę od Arturasa samochód i możemy jechać.
Ręka Arturasa uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przedwczoraj były urodziny Arturasa.
Postanowiłam zadzwonić do Arturasa.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArturasowiZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Arturasowi.
Opowiadam Arturasowi o swoich zainteresowaniach.
Arturasowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Chciałam szybko pochwalić się Arturasowi.
Oddaję Arturasowi list.

Biernik:
(kogo? co?)
ArturasaPodchodzi, całuje Arturasa i idzie do wyjścia.
Na Arturasa moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Nieśmiało gładzi Arturasa po włosach.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Arturasa.
Spoglądam na Arturasa.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArturasemOboje z Arturasem wybuchliśmy śmiechem.
Ja z Arturasem chcemy się przebrać za wampiry.
Ja z Arturasem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Pracuję z Arturasem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Arturasem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArturasieMyślał o Arturasie i o swoim życiu.
Ten wiersz jest o Arturasie.
Artykuł o Arturasie wywołał burzę w mediach.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Arturasie.
Myślę o Arturasie.

Wołacz:
(hej!)
ArturasieDobranoc Arturasie!
Arturasie! Wróć do mnie!
Witaj Arturasie!
Arturasie! Gdzie jesteś?
Dziękuję Arturasie za rozmowę!