Odmiana imienia Arsen przez przypadki

Arsen imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arsen

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arsena

Celownik
(komu? czemu?):Arsenowi

Biernik
(kogo? co?):Arsena

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arsenem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arsenie

Wołacz
(hej!):Arsenie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArsenArsen ma katar i źle się czuje.
Dopiero do mnie dotarło, że Arsen już tu jest.
Mam na imię Arsen.
Dobrze, że Arsen grzecznie śpi.
Arsen nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArsenaPrzez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Arsena.
Tata Arsena poszedł otworzyć drzwi.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Arsena.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Arsena.
Jestem mamą Arsena i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArsenowiOddaję Arsenowi list.
Musiałam się zwierzyć Arsenowi.
Zostawiam Arsenowi karteczkę i już mnie nie ma.
Ja na pewno przekaże swój procent Arsenowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Arsenowi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
ArsenaPrzed sesją zapytałam Arsena co lubi.
Podchodzi, całuje Arsena i idzie do wyjścia.
Przeprosiłam Arsena i poszłam dalej.
Odprowadziłam Arsena do wyjścia.
Spojrzałam na Arsena jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArsenemRazem z Arsenem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Oboje z Arsenem wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Arsenem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Jadę z Arsenem na dyskotekę.
Siedzieliśmy z Arsenem przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArsenieMarzę o Arsenie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Arsenie.
A o Arsenie to i słowa rzec nie umiał.
Związana jest z nią legenda o Arsenie.
Teraz chcę napisać parę słów o Arsenie.

Wołacz:
(hej!)
ArsenieHej Arsenie!
Arsenie! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Arsenie!
Arsenie! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Arsenie!?