Odmiana imienia Arnoldzik przez przypadki

Arnoldzik imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arnoldzik

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Arnoldzikowi!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Arnoldzika

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Arnoldziku

Biernik
(kogo? co?):Arnoldzika

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arnoldziku

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Arnoldzikiem!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArnoldzikArnoldzik chce pójść ze mną na spacer.
Arnoldzik nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Arnoldzik już tu jest.
Arnoldzik tego nie widzi.
Arnoldzik chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej .
W słuchawce usłyszałam głos .
Najbardziej polubiłam ojca .
Przedwczoraj były urodziny .
Zbieramy na nowy wózek dla .

Celownik:
(komu? czemu?)
Zostawiam karteczkę i już mnie nie ma.
Dzięki święta nabrały nowego wymiaru.
Co tej po głowie chodzi?
Napisałem wiersz dzięki .
Od początku próbujemy pomóc .

Biernik:
(kogo? co?)
Popatrzyłam na przekonana, że zacznie mówić dalej.
Pożegnali w końcu i wyszli razem.
Podchodzi, całuje i idzie do wyjścia.
Przed sesją zapytałam co lubi.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym .

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Powinnam jednak pojechać z .
Razem z podążyłam na górne piętro za blondynką.
Oboje z wybuchliśmy śmiechem.
Razem z przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Przez chwilę oboje z patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
A o to i słowa rzec nie umiał.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o .
Mówimy tu oczywiście o .
W powrotnej drodze myślał o .
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o .

Wołacz:
(hej!)
ArnoldzikowiWitaj Arnoldzikowi!
Gdzie jesteś Arnoldzikowi!?
Dzień dobry Arnoldzikowi!
Cześć Arnoldzikowi!
Arnoldzikowi! Uważaj!