Odmiana imienia Arnolduś przez przypadki

Arnolduś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arnolduś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arnoldusia

Celownik
(komu? czemu?):Arnoldusiowi

Biernik
(kogo? co?):Arnoldusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arnoldusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arnoldusiu

Wołacz
(hej!):Arnoldusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArnolduśZa chwilę wróci Arnolduś z lasu.
Dopiero do mnie dotarło, że Arnolduś już tu jest.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Arnolduś.
Arnolduś ma katar i źle się czuje.
Na drugie imię mam Arnolduś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArnoldusiaTata Arnoldusia poszedł otworzyć drzwi.
Dla Arnoldusia ten pies jest naprawdę bezcenny.
Dziadek Arnoldusia w tym czasie miał chorą rękę.
Na korytarzu blisko pokoju Arnoldusia stało kilka osób.
Przed sobą ujrzałam rękę Arnoldusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArnoldusiowiTego Arnoldusiowi było już za wiele.
Proszę Arnoldusiowi nie dokuczać!
Mama przyznała rację Arnoldusiowi.
Zaproponowałem Arnoldusiowi dwa tematy.
Arnoldusiowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
ArnoldusiaKacper patrzył na Arnoldusia ze zdumieniem.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Arnoldusia.
Sierżant wpatrywał się w Arnoldusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Widzę Arnoldusia.
Na Arnoldusia spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArnoldusiemDorota spotkała się z Arnoldusiem.
Przez chwilę oboje z Arnoldusiem patrzyli na siebie.
Refleksyjnie po spotkaniu z Arnoldusiem.
Wieczorem z Arnoldusiem znowu idziemy na spacer.
Ja z Arnoldusiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArnoldusiuMamrotał coś o Arnoldusiu, gdy podtrzymywał się ściany.
Na koniec parę słów o Arnoldusiu.
Myślał o Arnoldusiu i o swoim życiu.
Artykuł o Arnoldusiu wywołał burzę w mediach.
Dziś napiszę o Arnoldusiu.

Wołacz:
(hej!)
ArnoldusiuArnoldusiu! Gdzie jesteś?
Arnoldusiu! Wróć do mnie!
Witaj Arnoldusiu!
Cześć Arnoldusiu!
Dziękuję Arnoldusiu za rozmowę!