Odmiana imienia Arnoldek przez przypadki

Arnoldek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arnoldek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arnoldka

Celownik
(komu? czemu?):Arnoldkowi

Biernik
(kogo? co?):Arnoldka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arnoldkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arnoldku

Wołacz
(hej!):Arnoldku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArnoldekArnoldek ma katar i źle się czuje.
Ja i Arnoldek nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Arnoldek.
Arnoldek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Co robi Arnoldek?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArnoldkaPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Arnoldka.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Arnoldka.
W sobotę są urodziny Arnoldka.
Rodzina Arnoldka zginęła w wypadku samochodowym.
Arnoldka siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArnoldkowiChciałam szybko pochwalić się Arnoldkowi.
Zostawiam Arnoldkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Ten nie pozostał dłużny Arnoldkowi.
Musiałam się zwierzyć Arnoldkowi.
Dzięki Arnoldkowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
ArnoldkaCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Arnoldka.
Obserwuję Arnoldka bardzo uważnie.
Doprowadził tym Arnoldka do stanu bliskiego apopleksji.
Kacper patrzył na Arnoldka ze zdumieniem.
Arnoldka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArnoldkiemA sytuacja z Arnoldkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Jadę na wycieczkę razem z Arnoldkiem.
Byliśmy z Arnoldkiem na jarmarku.
Dorota spotkała się z Arnoldkiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Arnoldkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArnoldkuWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Arnoldku.
Pamiętajmy o Arnoldku i jej rodzinie.
Dziś napiszę o Arnoldku.
Dzisiaj chciałam napisać o Arnoldku.
Dobrze, że wspomniałeś o Arnoldku.

Wołacz:
(hej!)
ArnoldkuDobranoc Arnoldku!
Arnoldku! Gdzie jesteś?
Hej Arnoldku!
Cześć Arnoldku!
Arnoldku! Wróć do mnie!