Odmiana imienia Arletunia przez przypadki

Arletunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arletunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arletuni

Celownik
(komu? czemu?):Arletuni

Biernik
(kogo? co?):Arletunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arletunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arletuni

Wołacz
(hej!):Arletuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArletuniaArletunia chce pójść ze mną na spacer.
Dla mnie było już jasne, ze Arletunia umiera.
Arletunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ma na imię Arletunia.
Dopiero do mnie dotarło, że Arletunia już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArletuniTymczasem zauważyłam wpis Arletuni kilka dni temu.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Arletuni.
Zaproszenia na urodziny Arletuni są gotowe.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Arletuni.
Muszę pochwalić pomysł Arletuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArletuniCoś muszę Arletuni powiedzieć, stoi i czeka.
Tym razem nie damy Arletuni dojść do głosu.
Zszedłem z drogi Arletuni i usiadłem w fotelu.
Co tej Arletuni po głowie chodzi?
Ja na pewno przekaże swój procent Arletuni.

Biernik:
(kogo? co?)
ArletunięChwyciła Arletunię za rękaw płaszcza.
Na Arletunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spotkałam Arletunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałem znacząco na Arletunię.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Arletunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArletuniąAle można sobie zrobić zdjęcie z Arletunią.
Ja z Arletunią chcemy się przebrać za wampiry.
Tym razem korespondowałam z Arletunią.
Śpiewam z Arletunią.
A sytuacja z Arletunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArletuniOd ostatniego wpisu o Arletuni wydarzyło się sporo.
Marzę o Arletuni.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Arletuni.
Przez chwilę pomyślałam o Arletuni.
Myślałam cały czas tylko o Arletuni.

Wołacz:
(hej!)
ArletuniuDobranoc Arletuniu!
Arletuniu! Gdzie jesteś?
Arletuniu! Wróć do mnie!
Witaj Arletuniu!
Cześć Arletuniu!