Odmiana imienia Arlenusia przez przypadki

Arlenusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arlenusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arlenusi

Celownik
(komu? czemu?):Arlenusi

Biernik
(kogo? co?):Arlenusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arlenusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arlenusi

Wołacz
(hej!):Arlenusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArlenusiaNa drugie imię mam Arlenusia.
Arlenusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Arlenusia ma katar i źle się czuje.
Arlenusia nie umie grać na gitarze.
Autorem niniejszego tekstu jest Arlenusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArlenusiPrzyglądałam się dłoniom Arlenusi.
Przedwczoraj były urodziny Arlenusi.
Rodzina Arlenusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Szukałem linków do strony Arlenusi.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Arlenusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArlenusiDopiero teraz zrozumiałem, że Arlenusi coś się stało.
Dzięki Arlenusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Oddaję Arlenusi list.
Mam nadzieję, że Arlenusi również się podoba.
Zostawiam Arlenusi karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
ArlenusięNa Arlenusię spłynęła niewymowna ulga.
Na Arlenusię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spoglądam na Arlenusię.
Pożegnali w końcu Arlenusię i wyszli razem.
Czekałam na Arlenusię w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArlenusiąJa z Arlenusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ja z Arlenusią chcemy się przebrać za wampiry.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Arlenusią.
Razem z Arlenusią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Arlenusią na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArlenusiKiedyś chciałam napisać wiersz o Arlenusi.
Na koniec parę słów o Arlenusi.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Arlenusi.
Ten wiersz jest o Arlenusi.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Arlenusi.

Wołacz:
(hej!)
ArlenusiuArlenusiu! Wróć do mnie!
Cześć Arlenusiu!
Arlenusiu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Arlenusiu!
Hej Arlenusiu!