Odmiana imienia Arlenka przez przypadki

Arlenka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arlenka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arlenki

Celownik
(komu? czemu?):Arlence

Biernik
(kogo? co?):Arlenkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arlenką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arlence

Wołacz
(hej!):Arlenko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArlenkaMoje drugie imię to właśnie Arlenka.
Arlenka ma katar i źle się czuje.
Ma na imię Arlenka.
Gdzie jest Arlenka?
W domu Arlenka często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArlenkiBardzo podoba mi się wypracowanie Arlenki.
Zbieramy na nowy wózek dla Arlenki.
Rodzina Arlenki wyprowadziła się.
Póki co dodaję zdjęcia Arlenki z wakacji.
Tato Arlenki produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArlenceMam nadzieję, że Arlence również się podoba.
Słoik z kawą wyleciał Arlence z rąk.
Daję Arlence, to co najlepsze we mnie.
Ten nie pozostał dłużny Arlence.
Kupiłem Arlence magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
ArlenkęZdjęcie przesłane przez Arlenkę.
Widzę Arlenkę.
Spoglądam na Arlenkę.
W Arlenkę nagle coś wstąpiło.
Chwyciła Arlenkę za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArlenkąZostanę tu tylko z Arlenką i chłopakami.
Wieczorem z Arlenką znowu idziemy na spacer.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Arlenką.
Weekend spędzony z Arlenką był przesympatyczny.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Arlenką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArlenceDyskutuję o Arlence.
Dobrze, że wspomniałeś o Arlence.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Arlence.
Pamiętajmy o Arlence i jej rodzinie.
Przy Arlence zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
ArlenkoDziękuję Arlenko za rozmowę!
Dobranoc Arlenko!
Arlenko! Gdzie jesteś?
Arlenko! Uważaj!
Arlenko! Wróć do mnie!