Odmiana imienia Arina przez przypadki

Arina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ariny

Celownik
(komu? czemu?):Arinie

Biernik
(kogo? co?):Arinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ariną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arinie

Wołacz
(hej!):Arino!

Przykłady odmiany imienia Arina” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Arina

Arina nie umie grać na gitarze.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Arina.
W domu Arina często urządza rodzicom pokazy mody.
Arina wraca do domu.
Arina odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz (kogo? czego?): Ariny

Rodzina Ariny wyprowadziła się.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Ariny.
Postawa Ariny była zupełnie inna.
Nie ma Ariny.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Ariny.

Celownik (komu? czemu?): Arinie

Kto wie, może Arinie wyjdzie do na dobre.
Zszedłem z drogi Arinie i usiadłem w fotelu.
Daję Arinie, to co najlepsze we mnie.
Opowiedziałam Arinie o przykrości która mnie spotkała.
Dzięki Arinie mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik (kogo? co?): Arinę

Oszołomienie spadło teraz na Arinę i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzała na Arinę jeszcze raz.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Arinę.
Kawę kupioną przez Arinę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spoglądam na Arinę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Ariną

Karolina miała się spotkać z Ariną przed szkołą.
Siedzieliśmy z Ariną na ławce w parku.
A sytuacja z Ariną rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Dwa dni temu miałam z Ariną śmieszną przygodę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Ariną.

Miejscownik (o kim? o czym?): Arinie

Wczoraj wspomniałam o Arinie z moim tatą.
A o Arinie to i słowa rzec nie umiał.
To jest pieśń o Arinie.
Piszę o Arinie.
W powrotnej drodze myślał o Arinie.

Wołacz (hej!): Arino

Witaj Arino!
Dziękuję Arino za rozmowę!
Arino! Wróć do mnie!
Dzień dobry Arino!
Gdzie jesteś Arino!?