Odmiana imienia Aretusia przez przypadki

Aretusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aretusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Aretusi

Celownik
(komu? czemu?):Aretusi

Biernik
(kogo? co?):Aretusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aretusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Aretusi

Wołacz
(hej!):Aretusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AretusiaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Aretusia.
Mam na imię Aretusia.
Ma na imię Aretusia.
Aretusia ma katar i źle się czuje.
Aretusia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AretusiNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Aretusi.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Aretusi.
Rodzina Aretusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Aretusi.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Aretusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
AretusiJa na pewno przekaże swój procent Aretusi.
Mama przyznała rację Aretusi.
Musiałam się zwierzyć Aretusi.
Daję Aretusi, to co najlepsze we mnie.
Tym razem nie damy Aretusi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
AretusięPrzed sesją zapytałam Aretusię co lubi.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Aretusię.
Doprowadził tym Aretusię do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzał na Aretusię i uśmiechnął się.
Spoglądam na Aretusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AretusiąRazem z Aretusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
A sytuacja z Aretusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Byliśmy z Aretusią na jarmarku.
Rozmawiam z Aretusią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Aretusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AretusiPowoli spełniam swoje marzenia o Aretusi.
Myślałam cały czas tylko o Aretusi.
Dziś napiszę o Aretusi.
Wspominam o Aretusi.
A o Aretusi to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
AretusiuDziękuję Aretusiu za rozmowę!
Witaj Aretusiu!
Aretusiu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Aretusiu!?
Aretusiu! Uważaj!