Odmiana imienia Aretka przez przypadki

Aretka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aretka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Aretki

Celownik
(komu? czemu?):Aretce

Biernik
(kogo? co?):Aretkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aretką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Aretce

Wołacz
(hej!):Aretko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AretkaAretka tego nie widzi.
Jak już wiecie mam na imię Aretka.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Aretka.
Jutro Aretka wyjdzie ze szpitala.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Aretka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AretkiRęka Aretki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Tymczasem zauważyłam wpis Aretki kilka dni temu.
Tata Aretki sam opatrzył mi nogę.
Przez cały dzień czułam wzrok Aretki na sobie.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Aretki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AretceAretce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Co tej Aretce po głowie chodzi?
Musiałam się zwierzyć Aretce.
Nie wiem, co powiedzieć Aretce.
Ten nie pozostał dłużny Aretce.

Biernik:
(kogo? co?)
AretkęCzekałam na Aretkę w kawiarni.
Spojrzała na Aretkę jeszcze raz.
Spojrzał na Aretkę z zaciekawieniem.
Odprowadziłam Aretkę do wyjścia.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Aretkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AretkąByliśmy wczoraj pierwszy raz z Aretką na krytym basenie.
Siedzieliśmy z Aretką na ławce w parku.
Siedzieliśmy z Aretką na kanapie.
Jadę z Aretką na dyskotekę.
Pracuję z Aretką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AretceMyślał o Aretce i o swoim życiu.
Hipnotyzująca powieść o Aretce i płatnym mordercy.
Wspominam o Aretce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Aretce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Aretce.

Wołacz:
(hej!)
AretkoDzień dobry Aretko!
Aretko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Aretko!?
Cześć Aretko!
Aretko! Uważaj!