Odmiana imienia Antuś przez przypadki

Antuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Antuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Antusia

Celownik
(komu? czemu?):Antusiowi

Biernik
(kogo? co?):Antusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Antusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Antusiu

Wołacz
(hej!):Antusiu!

Przykłady deklinacji imienia Antuś” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Antuś

Antuś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Antuś wraca do domu.
Ja i Antuś nie wiedziałyśmy, co robić.
Dla mnie było już jasne, ze Antuś umiera.
Gdzie jest Antuś?

Dopełniacz (kogo? czego?): Antusia

Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Antusia.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Antusia.
Muszę pochwalić pomysł Antusia.
Na korytarzu blisko pokoju Antusia stało kilka osób.
Jadę do Antusia.

Celownik (komu? czemu?): Antusiowi

Zerwał jabłko i podał je Antusiowi.
Powiedz wszystkim i Antusiowi, że nic mi nie jest.
Dzięki Antusiowi święta nabrały nowego wymiaru.
Oczywiście każdy przyzna rację Antusiowi.
Musiałam się zwierzyć Antusiowi.

Biernik (kogo? co?): Antusia

Przyniesiona przez Antusia kawa okazała się tą nieco gorszą.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Antusia bardzo przyjaźnie.
Przed wejściem spotkaliśmy Antusia.
Na Antusia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Podchodzi, całuje Antusia i idzie do wyjścia.

Narzędnik (z kim? z czym?): Antusiem

Razem z Antusiem zrobiłyśmy obiad.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Antusiem.
Razem z Antusiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ja z Antusiem chcemy się przebrać za wampiry.
Oboje z Antusiem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Antusiu

A o Antusiu to i słowa rzec nie umiał.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Antusiu.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Antusiu.
Związana jest z nią legenda o Antusiu.
Powoli spełniam swoje marzenia o Antusiu.

Wołacz (hej!): Antusiu

Cześć Antusiu!
Dziękuję Antusiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Antusiu!?
Dzień dobry Antusiu!
Dobry wieczór Antusiu!