Odmiana imienia Antonisia przez przypadki

Antonisia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Antonisia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Antonisi

Celownik
(komu? czemu?):Antonisi

Biernik
(kogo? co?):Antonisię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Antonisią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Antonisi

Wołacz
(hej!):Antonisiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AntonisiaMoje drugie imię to właśnie Antonisia.
Antonisia nie umie śpiewać.
Autorem artykułu jest Antonisia.
Antonisia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś Antonisia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AntonisiTata Antonisi opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Antonisi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Antonisi.
Rozalia podeszła do Antonisi.
Serce Antonisi stanęło na moment.

Celownik:
(komu? czemu?)
AntonisiNie wiem, co powiedzieć Antonisi.
Opowiedziałam Antonisi o przykrości która mnie spotkała.
Daję Antonisi, to co najlepsze we mnie.
Mama przyznała rację Antonisi.
Rozalia z troską przyglądała się Antonisi.

Biernik:
(kogo? co?)
AntonisięSpojrzał na Antonisię i uśmiechnął się.
Przeprosiłam Antonisię i poszłam dalej.
Przyniesiona przez Antonisię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spoglądam na Antonisię.
Popatrzyłam na Antonisię przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AntonisiąRozmawiam z Antonisią.
Razem z Antonisią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Razem z Antonisią zrobiłyśmy obiad.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Antonisią.
Powinnam jednak pojechać z Antonisią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AntonisiWszyscy dyskutują o Antonisi.
Myślał o Antonisi i o swoim życiu.
Przygotowuje książkę o Antonisi.
Ten wiersz jest o Antonisi.
Artykuł o Antonisi wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
AntonisiuDobranoc Antonisiu!
Dziękuję Antonisiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Antonisiu!?
Witaj Antonisiu!
Antonisiu! Uważaj!