Odmiana imienia Antka przez przypadki

Antka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Antka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Antki

Celownik
(komu? czemu?):Antce

Biernik
(kogo? co?):Antkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Antką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Antce

Wołacz
(hej!):Antko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AntkaAntka tego nie widzi.
Antka nie umie grać na gitarze.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Antka.
Antka ma katar i źle się czuje.
Mam na imię Antka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AntkiPostanowiłam zadzwonić do Antki i chłopaków.
Przez cały dzień czułam wzrok Antki na sobie.
Tata Antki sam opatrzył mi nogę.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Antki.
Przyglądałam się dłoniom Antki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AntceProszę Antce nie dokuczać!
Zszedłem z drogi Antce i usiadłem w fotelu.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Antce coś się stało.
Antce wpadły w ucho słowa piosenki.
Napisałem wiersz dzięki Antce.

Biernik:
(kogo? co?)
AntkęSpojrzałam na Antkę w wymownym geście.
Kacper patrzył na Antkę ze zdumieniem.
Spojrzał na Antkę i uśmiechnął się.
Sierżant wpatrywał się w Antkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Nieśmiało gładzi Antkę po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AntkąSprzątam pokój razem z Antką.
Dorota spotkała się z Antką.
Rozmawiam z Antką.
Refleksyjnie po spotkaniu z Antką.
Ja z Antką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AntcePrzygotowuje książkę o Antce.
Od ostatniego wpisu o Antce wydarzyło się sporo.
Bardzo fajny blog o Antce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Antce.
Związana jest z nią legenda o Antce.

Wołacz:
(hej!)
AntkoDziękuję Antko za rozmowę!
Gdzie jesteś Antko!?
Antko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Antko!
Antko! Gdzie jesteś?