Odmiana imienia Annunia przez przypadki

Annunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Annunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Annuni

Celownik
(komu? czemu?):Annuni

Biernik
(kogo? co?):Annunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Annunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Annuni

Wołacz
(hej!):Annuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnnuniaAutorem niniejszego tekstu jest Annunia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Annunia.
Jutro Annunia wyjdzie ze szpitala.
Annunia chce pójść ze mną na spacer.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Annunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnnuniDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Annuni.
Uroda Annuni miała potężną moc.
Najbardziej polubiłam ojca Annuni.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Annuni.
Pożyczę od Annuni samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnnuniMusiałam się zwierzyć Annuni.
Opowiadam Annuni o swoich zainteresowaniach.
Powiedz wszystkim i Annuni, że nic mi nie jest.
Chciałam szybko pochwalić się Annuni.
Napisałem wiersz dzięki Annuni.

Biernik:
(kogo? co?)
AnnunięPopatrzyłam na Annunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałam na Annunię jak dopisuje kolejne literki.
Na Annunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Chwyciła Annunię za rękaw płaszcza.
Sierżant wpatrywał się w Annunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnnuniąPowinnam jednak pojechać z Annunią.
Siedzieliśmy z Annunią przy basenie.
Ja z Annunią chcemy się przebrać za wampiry.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Annunią.
Refleksyjnie po spotkaniu z Annunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnnuniDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Annuni.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Annuni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Annuni.
A przecież nikt inaczej o Annuni nie pisał.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Annuni.

Wołacz:
(hej!)
AnnuniuAnnuniu! Uważaj!
Annuniu! Gdzie jesteś?
Annuniu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Annuniu!
Gdzie jesteś Annuniu!?