Odmiana imienia Annika przez przypadki

Annika imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Annika

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anniki

Celownik
(komu? czemu?):Annice

Biernik
(kogo? co?):Annikę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anniką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Annice

Wołacz
(hej!):Anniko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnnikaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Annika.
Annika nie umie grać na gitarze.
Annika odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
W domu Annika często urządza rodzicom pokazy mody.
Mam na imię Annika.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnnikiPrzed domem Anniki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Anniki.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Anniki.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Anniki.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Anniki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnniceZaproponowałem Annice dwa tematy.
Ja na pewno przekaże swój procent Annice.
Kupiłem Annice magnes na lodówkę.
Napisałem wiersz dzięki Annice.
Chciałam szybko pochwalić się Annice.

Biernik:
(kogo? co?)
AnnikęKacper patrzył na Annikę ze zdumieniem.
Annikę zaczęło to nieco irytować.
Chwyciła Annikę za rękaw płaszcza.
Na Annikę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Pożegnali w końcu Annikę i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnnikąDorota spotkała się z Anniką.
Zginął w pojedynku z Anniką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Anniką.
Ja z Anniką chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Anniką podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnnicePosiadam całą serię powieści tego autora o Annice.
Wczoraj wspomniałam o Annice z moim tatą.
Ten wiersz jest o Annice.
Powoli spełniam swoje marzenia o Annice.
Zapraszam na film dokumentalny o Annice.

Wołacz:
(hej!)
AnnikoAnniko! Gdzie jesteś?
Witaj Anniko!
Anniko! Wróć do mnie!
Dobranoc Anniko!
Dziękuję Anniko za rozmowę!