Odmiana imienia Andruś przez przypadki

Andruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Andruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Andrusia

Celownik
(komu? czemu?):Andrusiowi

Biernik
(kogo? co?):Andrusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Andrusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Andrusiu

Wołacz
(hej!):Andrusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AndruśAndruś chce pójść ze mną na spacer.
Andruś wraca do domu.
Na drugie imię mam Andruś.
Dziś Andruś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Moje drugie imię to właśnie Andruś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AndrusiaPostanowiłam zadzwonić do Andrusia.
Na korytarzu blisko pokoju Andrusia stało kilka osób.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Andrusia.
Póki co dodaję zdjęcia Andrusia z wakacji.
Zbieramy na nowy wózek dla Andrusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
AndrusiowiTen nie pozostał dłużny Andrusiowi.
Mama przyznała rację Andrusiowi.
Andrusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Musiałam się zwierzyć Andrusiowi.
Daję Andrusiowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
AndrusiaŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Andrusia bardzo przyjaźnie.
Postaram się namówić Andrusia na spacer.
Widziałem dzisiaj Andrusia z mojej klasy.
Andrusia znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzał na Andrusia z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AndrusiemW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Andrusiem.
Pracuję razem z Andrusiem.
Wymyśliłam z Andrusiem nową zabawę.
Zostaliśmy z Andrusiem w salonie sami.
Siedzieliśmy z Andrusiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AndrusiuI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Andrusiu.
Powoli spełniam swoje marzenia o Andrusiu.
Wspominam o Andrusiu.
Przynajmniej tak myślał tata o Andrusiu.
Myślę o Andrusiu.

Wołacz:
(hej!)
AndrusiuAndrusiu! Gdzie jesteś?
Andrusiu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Andrusiu!?
Andrusiu! Uważaj!
Cześć Andrusiu!