Odmiana imienia Andruś przez przypadki

Andruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Andruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Andrusia

Celownik
(komu? czemu?):Andrusiowi

Biernik
(kogo? co?):Andrusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Andrusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Andrusiu

Wołacz
(hej!):Andrusiu!

Przykłady odmiany imienia Andruś” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Andruś

Andruś chce pójść ze mną na spacer.
Andruś wraca do domu.
Na drugie imię mam Andruś.
Dziś Andruś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Moje drugie imię to właśnie Andruś.

Dopełniacz (kogo? czego?): Andrusia

Postanowiłam zadzwonić do Andrusia.
Na korytarzu blisko pokoju Andrusia stało kilka osób.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Andrusia.
Póki co dodaję zdjęcia Andrusia z wakacji.
Zbieramy na nowy wózek dla Andrusia.

Celownik (komu? czemu?): Andrusiowi

Ten nie pozostał dłużny Andrusiowi.
Mama przyznała rację Andrusiowi.
Andrusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Musiałam się zwierzyć Andrusiowi.
Daję Andrusiowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik (kogo? co?): Andrusia

Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Andrusia bardzo przyjaźnie.
Postaram się namówić Andrusia na spacer.
Widziałem dzisiaj Andrusia z mojej klasy.
Andrusia znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzał na Andrusia z zaciekawieniem.

Narzędnik (z kim? z czym?): Andrusiem

W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Andrusiem.
Pracuję razem z Andrusiem.
Wymyśliłam z Andrusiem nową zabawę.
Zostaliśmy z Andrusiem w salonie sami.
Siedzieliśmy z Andrusiem na kanapie.

Miejscownik (o kim? o czym?): Andrusiu

I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Andrusiu.
Powoli spełniam swoje marzenia o Andrusiu.
Wspominam o Andrusiu.
Przynajmniej tak myślał tata o Andrusiu.
Myślę o Andrusiu.

Wołacz (hej!): Andrusiu

Andrusiu! Gdzie jesteś?
Andrusiu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Andrusiu!?
Andrusiu! Uważaj!
Cześć Andrusiu!