Odmiana imienia Andreunia przez przypadki

Andreunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Andreunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Andreuni

Celownik
(komu? czemu?):Andreuni

Biernik
(kogo? co?):Andreunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Andreunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Andreuni

Wołacz
(hej!):Andreuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AndreuniaJeśli jednak przegrasz, Andreunia zostaje z nami.
Autorem niniejszego tekstu jest Andreunia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Andreunia.
Gdzie jest Andreunia?
Mam na imię Andreunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AndreuniTymczasem zauważyłam wpis Andreuni kilka dni temu.
Przed domem Andreuni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Andreuni.
Tata Andreuni poszedł otworzyć drzwi.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Andreuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
AndreuniZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Andreuni.
Andreuni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Przyglądam się Andreuni.
Coś muszę Andreuni powiedzieć, stoi i czeka.
Opowiedziałam Andreuni o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
AndreunięWidziałem dzisiaj Andreunię z mojej klasy.
Spoglądam na Andreunię.
Spojrzałam na Andreunię.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Andreunię.
Pożegnali w końcu Andreunię i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AndreuniąWymyśliłam z Andreunią nową zabawę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Andreunią.
Sprzątam pokój z Andreunią.
Pracuję z Andreunią.
Razem z Andreunią podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AndreuniI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Andreuni.
Ten wiersz jest o Andreuni.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Andreuni.
Dobrze, że wspomniałeś o Andreuni.
W powrotnej drodze myślał o Andreuni.

Wołacz:
(hej!)
AndreuniuCześć Andreuniu!
Dobranoc Andreuniu!
Andreuniu! Gdzie jesteś?
Dziękuję Andreuniu za rozmowę!
Andreuniu! Uważaj!