Odmiana imienia Andoruś przez przypadki

Andoruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Andoruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Andorusia

Celownik
(komu? czemu?):Andorusiowi

Biernik
(kogo? co?):Andorusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Andorusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Andorusiu

Wołacz
(hej!):Andorusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AndoruśAndoruś chce pójść ze mną na spacer.
Jak już wiecie mam na imię Andoruś.
Dla mnie było już jasne, ze Andoruś umiera.
Autorem niniejszego tekstu jest Andoruś.
Andoruś nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AndorusiaTymczasem zauważyłam wpis Andorusia kilka dni temu.
Postanowiłam zadzwonić do Andorusia i chłopaków.
Prosimy o pomoc dla Andorusia.
Jestem mamą Andorusia i jeszcze trojga innych dzieci.
Specjalnością Andorusia jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
AndorusiowiPowiedz wszystkim i Andorusiowi, że nic mi nie jest.
Zszedłem z drogi Andorusiowi i usiadłem w fotelu.
Andorusiowi oczy błyszczą.
Chciałam szybko pochwalić się Andorusiowi.
Nie wiem, co powiedzieć Andorusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
AndorusiaSpojrzałem znacząco na Andorusia.
Sierżant wpatrywał się w Andorusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Andorusia.
Spoglądam na Andorusia.
Doprowadził tym Andorusia do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AndorusiemŚpiewam z Andorusiem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Andorusiem.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Andorusiem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Andorusiem.
Byliśmy z Andorusiem na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AndorusiuZastanawiam się czy powiedzieć mami o Andorusiu.
To jest pieśń o Andorusiu.
Śpiewam o Andorusiu.
Marzę o Andorusiu.
Chciałbym być teraz przy Andorusiu.

Wołacz:
(hej!)
AndorusiuAndorusiu! Wróć do mnie!
Hej Andorusiu!
Witaj Andorusiu!
Dziękuję Andorusiu za rozmowę!
Andorusiu! Uważaj!