Odmiana imienia Amir przez przypadki

Amir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Amir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Amira

Celownik
(komu? czemu?):Amirowi

Biernik
(kogo? co?):Amira

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Amirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Amirze

Wołacz
(hej!):Amirze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AmirAmir tego nie widzi.
Mam na imię Amir.
Jak już wiecie mam na imię Amir.
Jutro Amir wyjdzie ze szpitala.
Amir chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AmiraPiszę list do Amira.
Póki co dodaję zdjęcia Amira z wakacji.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Amira.
Tato Amira produkował abażury.
W sobotę są urodziny Amira.

Celownik:
(komu? czemu?)
AmirowiProszę Amirowi nie dokuczać!
Ja na pewno przekaże swój procent Amirowi.
Amirowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Amirowi włosy stanęły dęba na głowie.
Przyglądam się Amirowi.

Biernik:
(kogo? co?)
AmiraOszołomienie spadło teraz na Amira i na moment odebrało mu wigor.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Amira.
Spoglądam na Amira.
Doprowadził tym Amira do stanu bliskiego apopleksji.
Postaram się namówić Amira na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AmiremKarolina miała się spotkać z Amirem przed szkołą.
Pracuję z Amirem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Amirem.
Byliśmy z Amirem na jarmarku.
Pracuję razem z Amirem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AmirzeNa koniec parę słów o Amirze.
Wszyscy dyskutują o Amirze.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Amirze.
Dziś napiszę o Amirze.
Kiedyś chciałam napisać o Amirze.

Wołacz:
(hej!)
AmirzeDobranoc Amirze!
Dziękuję Amirze za rozmowę!
Amirze! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Amirze!
Cześć Amirze!