Odmiana imienia Amalka przez przypadki

Amalka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Amalka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Amalki

Celownik
(komu? czemu?):Amalce

Biernik
(kogo? co?):Amalkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Amalką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Amalce

Wołacz
(hej!):Amalko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AmalkaDla mnie było już jasne, ze Amalka umiera.
Ma na imię Amalka.
Moje drugie imię to właśnie Amalka.
Amalka chce pójść ze mną na spacer.
Na drugie imię mam Amalka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AmalkiDzisiaj wyruszyliśmy do domu Amalki.
Piszę list do Amalki.
Zbieramy na nowy wózek dla Amalki.
Tym razem prezentujemy wystawę Amalki.
Rodzina Amalki wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
AmalceZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Amalce.
Zerwał jabłko i podał je Amalce.
Dzięki Amalce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Oddaję Amalce list.
Amalce oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
AmalkęPoszłam dalej i wtedy poznałam Amalkę.
Spojrzałam na Amalkę w wymownym geście.
W Amalkę nagle coś wstąpiło.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Amalkę.
Pożegnali w końcu Amalkę i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AmalkąPracuję z Amalką.
Sprzątam pokój razem z Amalką.
Weekend spędzony z Amalką był przesympatyczny.
A sytuacja z Amalką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Razem z Amalką podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AmalceMyślał o Amalce i o swoim życiu.
Wspominam o Amalce.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Amalce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Amalce.
Powiedz mi, co myślisz o Amalce.

Wołacz:
(hej!)
AmalkoAmalko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Amalko!
Amalko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Amalko!?
Hej Amalko!