Odmiana imienia Alvaro przez przypadki

Alvaro imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Alvaro

Dopełniacz
(kogo? czego?):Alvaro

Celownik
(komu? czemu?):Alvaro

Biernik
(kogo? co?):Alvaro

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Alvaro

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Alvaro

Wołacz
(hej!):Alvaro!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlvaroW domu Alvaro często urządza rodzicom pokazy mody.
Dobrze, że Alvaro grzecznie śpi.
Alvaro chce pójść ze mną na spacer.
Ma na imię Alvaro.
Mam na imię Alvaro.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlvaroTato Alvaro produkował abażury.
Rodzina Alvaro wyprowadziła się.
Szkoda że Alvaro prawie że w ogóle nie ma.
Tata Alvaro poszedł otworzyć drzwi.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Alvaro.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlvaroRozalia z troską przyglądała się Alvaro.
Zszedłem z drogi Alvaro i usiadłem w fotelu.
Dzięki Alvaro mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Powiedz wszystkim i Alvaro, że nic mi nie jest.
Kupiłem Alvaro magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
AlvaroW końcu obudzili Alvaro, żeby ich ratował.
Obserwuję Alvaro bardzo uważnie.
Przed wejściem spotkaliśmy Alvaro.
Spojrzałam na Alvaro.
Widzę Alvaro.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlvaroWczoraj wracamy z Alvaro od lekarza.
Jadę na wycieczkę razem z Alvaro.
Razem z Alvaro wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Sprzątam pokój z Alvaro.
Wieczorem z Alvaro znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlvaroMówimy tu oczywiście o Alvaro.
Dziś napiszę o Alvaro.
Związana jest z nią legenda o Alvaro.
Na pewno słyszałyście o Alvaro.
Czasami myślę sobie o Alvaro.

Wołacz:
(hej!)
AlvaroWitaj Alvaro!
Alvaro! Wróć do mnie!
Hej Alvaro!
Dziękuję Alvaro za rozmowę!
Dobranoc Alvaro!