Odmiana imienia Allanek przez przypadki

Allanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Allanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Allanka

Celownik
(komu? czemu?):Allankowi

Biernik
(kogo? co?):Allanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Allankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Allanku

Wołacz
(hej!):Allanku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AllanekNa drugie imię mam Allanek.
Autorem artykułu jest Allanek.
Moje drugie imię to właśnie Allanek.
Allanek chce pójść ze mną na spacer.
Ja i Allanek nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AllankaPostanowiłam zadzwonić do Allanka i chłopaków.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Allanka.
Muszę pochwalić pomysł Allanka.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Allanka.
Szkoda że Allanka prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
AllankowiAllankowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Dzięki Allankowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Allankowi włosy stanęły dęba na głowie.
Daję Allankowi, to co najlepsze we mnie.
Od początku próbujemy pomóc Allankowi.

Biernik:
(kogo? co?)
AllankaPożegnali w końcu Allanka i wyszli razem.
Zdjęcie przesłane przez Allanka.
Postaram się namówić Allanka na spacer.
Na Allanka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Patrzył na Allanka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AllankiemRazem z Allankiem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Zostanę tu tylko z Allankiem i chłopakami.
Pracuję razem z Allankiem.
Ja z Allankiem chcemy się przebrać za wampiry.
Obie z Allankiem postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AllankuZastanawiam się czy powiedzieć mami o Allanku.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Allanku.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Allanku.
Myślę o Allanku.
Mamrotał coś o Allanku, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
AllankuAllanku! Wróć do mnie!
Allanku! Gdzie jesteś?
Witaj Allanku!
Dziękuję Allanku za rozmowę!
Dobry wieczór Allanku!