Odmiana imienia Alfredusia przez przypadki

Alfredusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Alfredusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Alfredusi

Celownik
(komu? czemu?):Alfredusi

Biernik
(kogo? co?):Alfredusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Alfredusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Alfredusi

Wołacz
(hej!):Alfredusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlfredusiaGdzie jest Alfredusia?
Alfredusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem artykułu jest Alfredusia.
Ja i Alfredusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Jutro Alfredusia wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlfredusiLubię śpiewać zwłaszcza dla Alfredusi.
Szkoda że Alfredusi prawie że w ogóle nie ma.
Serce Alfredusi stanęło na moment.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Alfredusi.
Tym razem prezentujemy wystawę Alfredusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlfredusiOd początku próbujemy pomóc Alfredusi.
Daję Alfredusi, to co najlepsze we mnie.
Napisałem wiersz dzięki Alfredusi.
Musiałam się zwierzyć Alfredusi.
Dzięki Alfredusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
AlfredusięSpoglądam na Alfredusię.
Przyniesiona przez Alfredusię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Alfredusię znalazłam w recepcji hotelu.
Kacper patrzył na Alfredusię ze zdumieniem.
Odprowadziłam Alfredusię do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlfredusiąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Alfredusią.
Razem z Alfredusią zrobiłyśmy obiad.
Zostaliśmy z Alfredusią w salonie sami.
Dorota spotkała się z Alfredusią.
Jadę z Alfredusią na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlfredusiTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Alfredusi.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Alfredusi.
Ten wiersz jest o Alfredusi.
Hipnotyzująca powieść o Alfredusi i płatnym mordercy.
Marzę o Alfredusi.

Wołacz:
(hej!)
AlfredusiuAlfredusiu! Gdzie jesteś?
Dobranoc Alfredusiu!
Hej Alfredusiu!
Alfredusiu! Wróć do mnie!
Dziękuję Alfredusiu za rozmowę!