Odmiana imienia Alfredka przez przypadki

Alfredka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Alfredka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Alfredki

Celownik
(komu? czemu?):Alfredce

Biernik
(kogo? co?):Alfredkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Alfredką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Alfredce

Wołacz
(hej!):Alfredko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlfredkaAlfredka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Gdzie jest Alfredka?
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Alfredka.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Alfredka.
Autorem artykułu jest Alfredka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlfredkiTato Alfredki produkował abażury.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Alfredki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Alfredki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Alfredki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Alfredki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlfredceZerwał jabłko i podał je Alfredce.
Coś muszę Alfredce powiedzieć, stoi i czeka.
Dzięki Alfredce święta nabrały nowego wymiaru.
Proszę Alfredce nie dokuczać!
Mama przyznała rację Alfredce.

Biernik:
(kogo? co?)
AlfredkęChwyciła Alfredkę za rękaw płaszcza.
W Alfredkę nagle coś wstąpiło.
Kawę kupioną przez Alfredkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spojrzał na Alfredkę i uśmiechnął się.
Spojrzała na Alfredkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlfredkąAle można sobie zrobić zdjęcie z Alfredką.
Weekend spędzony z Alfredką był przesympatyczny.
Dwa dni temu miałam z Alfredką śmieszną przygodę.
Rozmawiam z Alfredką.
Siedzieliśmy z Alfredką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlfredceZastanawiał się dlaczego wspomniał o Alfredce.
A o Alfredce to i słowa rzec nie umiał.
Przynajmniej tak myślał tata o Alfredce.
Artykuł o Alfredce wywołał burzę w mediach.
Pamiętajmy o Alfredce i jej rodzinie.

Wołacz:
(hej!)
AlfredkoAlfredko! Wróć do mnie!
Hej Alfredko!
Cześć Alfredko!
Dobranoc Alfredko!
Gdzie jesteś Alfredko!?