Odmiana imienia Alfik przez przypadki

Alfik imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Alfik

Dopełniacz
(kogo? czego?):Alfika

Celownik
(komu? czemu?):Alfikowi

Biernik
(kogo? co?):Alfika

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Alfikiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Alfiku

Wołacz
(hej!):Alfiku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlfikDla mnie było już jasne, ze Alfik umiera.
Jak już wiecie mam na imię Alfik.
Dobrze, że Alfik grzecznie śpi.
Alfik ma katar i źle się czuje.
Co robi Alfik?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlfikaProsimy o pomoc dla Alfika.
Nie ma Alfika.
Przyglądałam się dłoniom Alfika.
Tata Alfika sam opatrzył mi nogę.
Specjalnością Alfika jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlfikowiTego Alfikowi było już za wiele.
Korzysta z okazji, by wyznać Alfikowi miłość.
Dzięki Alfikowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Tym razem nie damy Alfikowi dojść do głosu.
Rozalia z troską przyglądała się Alfikowi.

Biernik:
(kogo? co?)
AlfikaLubię Alfika.
Przyniesiona przez Alfika kawa okazała się tą nieco gorszą.
Sierżant wpatrywał się w Alfika jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Na Alfika moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Przed sesją zapytałam Alfika co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlfikiemIdę na spacer z Alfikiem.
Razem z Alfikiem zrobiłyśmy obiad.
Refleksyjnie po spotkaniu z Alfikiem.
Ja z Alfikiem chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Alfikiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlfikuTej nocy po raz pierwszy śniłam o Alfiku.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Alfiku.
Artykuł o Alfiku wywołał burzę w mediach.
Przy Alfiku zapomniałem o wszystkim.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Alfiku.

Wołacz:
(hej!)
AlfikuWitaj Alfiku!
Dobry wieczór Alfiku!
Dzień dobry Alfiku!
Dziękuję Alfiku za rozmowę!
Alfiku! Wróć do mnie!