Odmiana imienia Alfeusz przez przypadki

Alfeusz imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Alfeusz

Dopełniacz
(kogo? czego?):Alfeusza

Celownik
(komu? czemu?):Alfeuszowi

Biernik
(kogo? co?):Alfeusza

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Alfeuszem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Alfeuszu

Wołacz
(hej!):Alfeuszu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlfeuszAlfeusz chce pójść ze mną na spacer.
Dla mnie było już jasne, ze Alfeusz umiera.
Autorem niniejszego tekstu jest Alfeusz.
Alfeusz nie umie śpiewać.
Dopiero do mnie dotarło, że Alfeusz już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlfeuszaPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Alfeusza.
Przez cały dzień czułam wzrok Alfeusza na sobie.
Zbieramy na nowy wózek dla Alfeusza.
Postanowiłam zadzwonić do Alfeusza.
W domu babci Alfeusza od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlfeuszowiSłoik z kawą wyleciał Alfeuszowi z rąk.
Zostawiam Alfeuszowi karteczkę i już mnie nie ma.
Tym razem nie damy Alfeuszowi dojść do głosu.
Korzysta z okazji, by wyznać Alfeuszowi miłość.
Powiedz wszystkim i Alfeuszowi, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
AlfeuszaOdprowadziłam Alfeusza do wyjścia.
Widzę Alfeusza.
Postaram się namówić Alfeusza na spacer.
Oszołomienie spadło teraz na Alfeusza i na moment odebrało mu wigor.
Patrzę na Alfeusza i nic nie rozumiem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlfeuszemJadę z Alfeuszem na dyskotekę.
Wieczorem z Alfeuszem znowu idziemy na spacer.
Pracuję razem z Alfeuszem.
Karolina miała się spotkać z Alfeuszem przed szkołą.
Kasia z Alfeuszem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlfeuszuPiszę o Alfeuszu.
Przygotowuje książkę o Alfeuszu.
Myślę o Alfeuszu.
Mówimy tu oczywiście o Alfeuszu.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Alfeuszu.

Wołacz:
(hej!)
AlfeuszuHej Alfeuszu!
Dobranoc Alfeuszu!
Cześć Alfeuszu!
Gdzie jesteś Alfeuszu!?
Alfeuszu! Uważaj!