Odmiana imienia Albercia przez przypadki

Albercia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Albercia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Alberci

Celownik
(komu? czemu?):Alberci

Biernik
(kogo? co?):Albercię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Albercią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Alberci

Wołacz
(hej!):Alberciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlberciaJeśli jednak przegrasz, Albercia zostaje z nami.
Albercia nie umie grać na gitarze.
Ja i Albercia nie wiedziałyśmy, co robić.
Albercia wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Albercia już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlberciTym razem prezentujemy wystawę Alberci.
Nie ma Alberci.
Zaproszenia na urodziny Alberci są gotowe.
Na korytarzu blisko pokoju Alberci stało kilka osób.
Zostało sto dni do narodzin Alberci.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlberciNie wiem, co powiedzieć Alberci.
Alberci włosy stanęły dęba na głowie.
Alberci przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Co tej Alberci po głowie chodzi?
Kto wie, może Alberci wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
AlbercięAlbercię zaczęło to nieco irytować.
Popatrzyłam na Albercię przekonana, że zacznie mówić dalej.
W Albercię nagle coś wstąpiło.
Widzę Albercię.
Spojrzałem znacząco na Albercię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlberciąZginął w pojedynku z Albercią.
Powinnam jednak pojechać z Albercią.
Weekend spędzony z Albercią był przesympatyczny.
Wieczorem z Albercią znowu idziemy na spacer.
Śpiewam z Albercią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlberciOd ostatniego wpisu o Alberci wydarzyło się sporo.
Przynajmniej tak myślał tata o Alberci.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Alberci.
Mamrotał coś o Alberci, gdy podtrzymywał się ściany.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Alberci.

Wołacz:
(hej!)
AlberciuDobry wieczór Alberciu!
Cześć Alberciu!
Alberciu! Wróć do mnie!
Alberciu! Gdzie jesteś?
Dziękuję Alberciu za rozmowę!