Odmiana imienia Albanuś przez przypadki

Albanuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Albanuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Albanusia

Celownik
(komu? czemu?):Albanusiowi

Biernik
(kogo? co?):Albanusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Albanusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Albanusiu

Wołacz
(hej!):Albanusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlbanuśW domu Albanuś często urządza rodzicom pokazy mody.
Jutro Albanuś wyjdzie ze szpitala.
Autorem niniejszego tekstu jest Albanuś.
Albanuś nie umie grać na gitarze.
Albanuś nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlbanusiaRodzina Albanusia zginęła w wypadku samochodowym.
Rozalia podeszła do Albanusia.
W słuchawce usłyszałam głos Albanusia.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Albanusia.
Nie ma Albanusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlbanusiowiJa na pewno przekaże swój procent Albanusiowi.
Coś muszę Albanusiowi powiedzieć, stoi i czeka.
Albanusiowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Albanusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Od początku próbujemy pomóc Albanusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
AlbanusiaObserwuję Albanusia bardzo uważnie.
Spojrzał na Albanusia i uśmiechnął się.
Patrzył na Albanusia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Albanusia.
Albanusia zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlbanusiemJadę na wycieczkę razem z Albanusiem.
Rozmawiam z Albanusiem.
Obie z Albanusiem postawiłyśmy na zmiany.
Pracuję z Albanusiem.
Zginął w pojedynku z Albanusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlbanusiuMyślę o Albanusiu.
Mowa oczywiście o Albanusiu.
Zapraszam na film dokumentalny o Albanusiu.
Piszę o Albanusiu.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Albanusiu.

Wołacz:
(hej!)
AlbanusiuAlbanusiu! Uważaj!
Dzień dobry Albanusiu!
Dziękuję Albanusiu za rozmowę!
Cześć Albanusiu!
Albanusiu! Wróć do mnie!