Odmiana imienia Albanek przez przypadki

Albanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Albanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Albanka

Celownik
(komu? czemu?):Albankowi

Biernik
(kogo? co?):Albanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Albankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Albanku

Wołacz
(hej!):Albanku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlbanekMoje drugie imię to właśnie Albanek.
Albanek chce pójść ze mną na spacer.
Ja i Albanek nie wiedziałyśmy, co robić.
Jeśli jednak przegrasz, Albanek zostaje z nami.
Jak już wiecie mam na imię Albanek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlbankaRodzina Albanka wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Postanowiłam zadzwonić do Albanka.
Tymczasem zauważyłam wpis Albanka kilka dni temu.
Tata Albanka poszedł otworzyć drzwi.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Albanka.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlbankowiChciałam szybko pochwalić się Albankowi.
Zostawiam Albankowi karteczkę i już mnie nie ma.
Od początku próbujemy pomóc Albankowi.
Przyglądam się Albankowi.
Tego Albankowi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
AlbankaZdjęcie przesłane przez Albanka.
Na Albanka spłynęła niewymowna ulga.
Doprowadził tym Albanka do stanu bliskiego apopleksji.
Albanka znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzała na Albanka jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlbankiemZostanę tu tylko z Albankiem i chłopakami.
Ja z Albankiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Byliśmy z Albankiem na jarmarku.
Zostaliśmy z Albankiem w salonie sami.
Siedzieliśmy z Albankiem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlbankuWszyscy dyskutują o Albanku.
Kto dziś pamięta o Albanku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Albanku.
To jest pieśń o Albanku.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Albanku.

Wołacz:
(hej!)
AlbankuAlbanku! Uważaj!
Cześć Albanku!
Albanku! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Albanku!
Dobranoc Albanku!