Odmiana imienia Agrypinka przez przypadki

Agrypinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Agrypinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Agrypinki

Celownik
(komu? czemu?):Agrypince

Biernik
(kogo? co?):Agrypinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Agrypinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Agrypince

Wołacz
(hej!):Agrypinko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AgrypinkaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Agrypinka.
Ma na imię Agrypinka.
Dla mnie było już jasne, ze Agrypinka umiera.
Gdzie jest Agrypinka?
W domu Agrypinka często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AgrypinkiPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Agrypinki.
W słuchawce usłyszałam głos Agrypinki.
Rozalia podeszła do Agrypinki.
Tym razem prezentujemy wystawę Agrypinki.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Agrypinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AgrypinceMama przyznała rację Agrypince.
Daję Agrypince, to co najlepsze we mnie.
Agrypince włosy stanęły dęba na głowie.
Proszę Agrypince nie dokuczać!
Agrypince oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
AgrypinkęPoszłam dalej i wtedy poznałam Agrypinkę.
W końcu obudzili Agrypinkę, żeby ich ratował.
Agrypinkę zaczęło to nieco irytować.
O jego personalia miałam spytać Agrypinkę prywatnie.
Spotkałam Agrypinkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AgrypinkąPracuję z Agrypinką.
Wczoraj wracamy z Agrypinką od lekarza.
Zginął w pojedynku z Agrypinką.
Ja z Agrypinką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Tym razem korespondowałam z Agrypinką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AgrypincePamiętajmy o Agrypince i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Chciałbym być teraz przy Agrypince.
Na pewno słyszałyście o Agrypince.
Przygotowuje książkę o Agrypince.
A o Agrypince to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
AgrypinkoDzień dobry Agrypinko!
Cześć Agrypinko!
Dziękuję Agrypinko za rozmowę!
Gdzie jesteś Agrypinko!?
Witaj Agrypinko!