Odmiana imienia Adriunia przez przypadki

Adriunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Adriunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Adriuni

Celownik
(komu? czemu?):Adriuni

Biernik
(kogo? co?):Adriunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adriunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adriuni

Wołacz
(hej!):Adriuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AdriuniaCo robi Adriunia?
Za chwilę wróci Adriunia z lasu.
Adriunia ma katar i źle się czuje.
Jeśli jednak przegrasz, Adriunia zostaje z nami.
Adriunia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AdriuniTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Adriuni.
Tym razem prezentujemy wystawę Adriuni.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Adriuni.
Na korytarzu blisko pokoju Adriuni stało kilka osób.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Adriuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
AdriuniDaję Adriuni, to co najlepsze we mnie.
Kto wie, może Adriuni wyjdzie do na dobre.
Dzięki Adriuni święta nabrały nowego wymiaru.
Musiałam się zwierzyć Adriuni.
Nie wiem, co powiedzieć Adriuni.

Biernik:
(kogo? co?)
AdriunięObserwuję Adriunię bardzo uważnie.
Patrzę na Adriunię i nic nie rozumiem.
O jego personalia miałam spytać Adriunię prywatnie.
Przeprosiłam Adriunię i poszłam dalej.
Spoglądam na Adriunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AdriuniąJadę na wycieczkę razem z Adriunią.
Kasia z Adriunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Ja z Adriunią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Razem z Adriunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Adriunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AdriuniMyślał o Adriuni i o swoim życiu.
Wczoraj wspomniałam o Adriuni z moim tatą.
Mowa oczywiście o Adriuni.
Nie wspomniałem na początku o Adriuni.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Adriuni.

Wołacz:
(hej!)
AdriuniuDobranoc Adriuniu!
Hej Adriuniu!
Adriuniu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Adriuniu!
Cześć Adriuniu!