Odmiana imienia Adriula przez przypadki

Adriula imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Adriula

Dopełniacz
(kogo? czego?):Adriuli

Celownik
(komu? czemu?):Adriuli

Biernik
(kogo? co?):Adriulę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adriulą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adriuli

Wołacz
(hej!):Adriulo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AdriulaAutorem niniejszego tekstu jest Adriula.
Ma na imię Adriula.
Na drugie imię mam Adriula.
Jeśli jednak przegrasz, Adriula zostaje z nami.
Adriula tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AdriuliRęka Adriuli uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Tata Adriuli opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Najbardziej polubiłam ojca Adriuli.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Adriuli.
Przedwczoraj były urodziny Adriuli.

Celownik:
(komu? czemu?)
AdriuliOpowiadam Adriuli o swoich zainteresowaniach.
Od początku próbujemy pomóc Adriuli.
Opowiedziałam Adriuli o przykrości która mnie spotkała.
Adriuli włosy stanęły dęba na głowie.
Słoik z kawą wyleciał Adriuli z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
AdriulęSpojrzałam na Adriulę jak dopisuje kolejne literki.
Spotkałam Adriulę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Podchodzi, całuje Adriulę i idzie do wyjścia.
Patrzył na Adriulę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzała na Adriulę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AdriuląSiedzieliśmy z Adriulą przy basenie.
Tym razem korespondowałam z Adriulą.
Oboje z Adriulą wybuchliśmy śmiechem.
Obie z Adriulą postawiłyśmy na zmiany.
Siedzieliśmy z Adriulą na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AdriuliDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Adriuli.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Adriuli.
A przecież nikt inaczej o Adriuli nie pisał.
Związana jest z nią legenda o Adriuli.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Adriuli.

Wołacz:
(hej!)
AdriuloHej Adriulo!
Adriulo! Uważaj!
Dobranoc Adriulo!
Witaj Adriulo!
Adriulo! Wróć do mnie!