Odmiana imienia Adrianusia przez przypadki

Adrianusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Adrianusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Adrianusi

Celownik
(komu? czemu?):Adrianusi

Biernik
(kogo? co?):Adrianusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adrianusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adrianusi

Wołacz
(hej!):Adrianusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AdrianusiaMam na imię Adrianusia.
Jutro Adrianusia wyjdzie ze szpitala.
Gdzie jest Adrianusia?
Adrianusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dobrze, że Adrianusia grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AdrianusiPrzed sobą ujrzałam rękę Adrianusi.
W domu babci Adrianusi od zawsze stał stary zegar.
Póki co dodaję zdjęcia Adrianusi z wakacji.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Adrianusi.
Tymczasem zauważyłam wpis Adrianusi kilka dni temu.

Celownik:
(komu? czemu?)
AdrianusiAdrianusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Tym razem nie damy Adrianusi dojść do głosu.
Powiedz wszystkim i Adrianusi, że nic mi nie jest.
Rozalia z troską przyglądała się Adrianusi.
Kupiłem Adrianusi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
AdrianusięPrzed wejściem spotkaliśmy Adrianusię.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Adrianusię.
Spoglądam na Adrianusię.
Lubię Adrianusię.
W końcu obudzili Adrianusię, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AdrianusiąRazem z Adrianusią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
A sytuacja z Adrianusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Adrianusią.
Idę na spacer z Adrianusią.
Wczoraj wracamy z Adrianusią od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AdrianusiDzisiaj chciałam napisać o Adrianusi.
W powrotnej drodze myślał o Adrianusi.
A o Adrianusi to i słowa rzec nie umiał.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Adrianusi.
Piszę o Adrianusi.

Wołacz:
(hej!)
AdrianusiuAdrianusiu! Wróć do mnie!
Dobranoc Adrianusiu!
Cześć Adrianusiu!
Witaj Adrianusiu!
Adrianusiu! Gdzie jesteś?