Odmiana imienia Adrianek przez przypadki

Adrianek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Adrianek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Adrianka

Celownik
(komu? czemu?):Adriankowi

Biernik
(kogo? co?):Adrianka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adriankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adrianku

Wołacz
(hej!):Adrianku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AdrianekAutorem niniejszego tekstu jest Adrianek.
Adrianek tego nie widzi.
Gdzie jest Adrianek?
Jutro Adrianek wyjdzie ze szpitala.
Autorem artykułu jest Adrianek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AdriankaSpecjalnością Adrianka jest jazda na koniu.
Piszę list do Adrianka.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Adrianka.
Tata Adrianka poszedł otworzyć drzwi.
Od razu zobaczyła ich mama Adrianka.

Celownik:
(komu? czemu?)
AdriankowiTym razem nie damy Adriankowi dojść do głosu.
Nie wiem, co powiedzieć Adriankowi.
Rozalia z troską przyglądała się Adriankowi.
Daję Adriankowi, to co najlepsze we mnie.
Dzięki Adriankowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
AdriankaPrzyniesiona przez Adrianka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Adrianka znalazłam w recepcji hotelu.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Adrianka bardzo przyjaźnie.
Spojrzałam na Adrianka jak dopisuje kolejne literki.
Sierżant wpatrywał się w Adrianka jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AdriankiemRazem z Adriankiem zrobiłyśmy obiad.
Zostaliśmy z Adriankiem w salonie sami.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Adriankiem.
Siedzieliśmy z Adriankiem przy basenie.
Refleksyjnie po spotkaniu z Adriankiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AdriankuDyskutuję o Adrianku.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Adrianku.
Nie wspomniałem na początku o Adrianku.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Adrianku.
Rozmawiam o Adrianku.

Wołacz:
(hej!)
AdriankuDobry wieczór Adrianku!
Adrianku! Wróć do mnie!
Dzień dobry Adrianku!
Gdzie jesteś Adrianku!?
Cześć Adrianku!