Odmiana imienia Adreczka przez przypadki

Adreczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Adreczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Adreczki

Celownik
(komu? czemu?):Adreczce

Biernik
(kogo? co?):Adreczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adreczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adreczce

Wołacz
(hej!):Adreczko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AdreczkaMam na imię Adreczka.
Dla mnie było już jasne, ze Adreczka umiera.
Ma na imię Adreczka.
Dopiero do mnie dotarło, że Adreczka już tu jest.
Ja i Adreczka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AdreczkiPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Adreczki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Adreczki.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Adreczki.
Pożyczę od Adreczki samochód i możemy jechać.
Nie ma Adreczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AdreczceSłoik z kawą wyleciał Adreczce z rąk.
Od początku próbujemy pomóc Adreczce.
Kupiłem Adreczce magnes na lodówkę.
Opowiadam Adreczce o swoich zainteresowaniach.
Musiałam się zwierzyć Adreczce.

Biernik:
(kogo? co?)
AdreczkęAdreczkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Na Adreczkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Adreczkę.
Sierżant wpatrywał się w Adreczkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Adreczkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AdreczkąZakończyliśmy edycję kwietniową z Adreczką.
Ja z Adreczką chcemy się przebrać za wampiry.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Adreczką.
Refleksyjnie po spotkaniu z Adreczką.
Przez chwilę oboje z Adreczką patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AdreczceChciałbym być teraz przy Adreczce.
Teraz chcę napisać parę słów o Adreczce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Adreczce.
Powiedz mi, co myślisz o Adreczce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Adreczce.

Wołacz:
(hej!)
AdreczkoHej Adreczko!
Adreczko! Uważaj!
Dziękuję Adreczko za rozmowę!
Dobry wieczór Adreczko!
Dzień dobry Adreczko!