Odmiana imienia Ado przez przypadki

Ado imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ado

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ada

Celownik
(komu? czemu?):Adowi

Biernik
(kogo? co?):Ada

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adzie

Wołacz
(hej!):Ado!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Adowie, Ada

Dopełniacz
(kogo? czego?):Adów

Celownik
(komu? czemu?):Adom

Biernik
(kogo? co?):Adów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adach

Wołacz
(hej!):Adowie, Ada!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AdoNa drugie imię mam Ado.
Ado odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ado nie umie śpiewać.
Mam na imię Ado.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ado.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AdaBardzo podoba mi się wypracowanie Ada.
Dziadek Ada w tym czasie miał chorą rękę.
Nie lubię Ada.
Tata Ada sam opatrzył mi nogę.
Zaproszenia na urodziny Ada są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
AdowiDzięki Adowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Korzysta z okazji, by wyznać Adowi miłość.
Kto wie, może Adowi wyjdzie do na dobre.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Adowi coś się stało.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Adowi.

Biernik:
(kogo? co?)
AdaNa Ada moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Lubię Ada.
Podchodzi, całuje Ada i idzie do wyjścia.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Ada.
Spotkałam Ada w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AdemJa z Adem chcemy się przebrać za wampiry.
Idę na spacer z Adem.
Oboje z Adem wybuchliśmy śmiechem.
Przez chwilę oboje z Adem patrzyli na siebie.
Tym razem korespondowałam z Adem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AdzieZastanawiał się dlaczego wspomniał o Adzie.
Myślę o Adzie.
Rozmawiam o Adzie.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Adzie.
Kto dziś pamięta o Adzie.

Wołacz:
(hej!)
AdoDobry wieczór Ado!
Dobranoc Ado!
Dzień dobry Ado!
Cześć Ado!
Ado! Gdzie jesteś?