Odmiana imienia Adamcio przez przypadki

Adamcio imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Adamcio

Dopełniacz
(kogo? czego?):Adamcia

Celownik
(komu? czemu?):Adamciowi

Biernik
(kogo? co?):Adamcia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adamciem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adamciu

Wołacz
(hej!):Adamciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AdamcioJak już wiecie mam na imię Adamcio.
Jeśli jednak przegrasz, Adamcio zostaje z nami.
Za chwilę wróci Adamcio z lasu.
Ja i Adamcio nie wiedziałyśmy, co robić.
Dziś Adamcio ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AdamciaPrzed domem Adamcia zauważyłem wózek z dzieckiem.
Rozalia podeszła do Adamcia.
Adamcia siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Przez cały dzień czułam wzrok Adamcia na sobie.
Tata Adamcia sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
AdamciowiOczywiście każdy przyzna rację Adamciowi.
Chciałam szybko pochwalić się Adamciowi.
Oddaję Adamciowi list.
Przyglądam się Adamciowi.
Mama przyznała rację Adamciowi.

Biernik:
(kogo? co?)
AdamciaChwyciła Adamcia za rękaw płaszcza.
Przeprosiłam Adamcia i poszłam dalej.
Patrzył na Adamcia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Na Adamcia spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzał na Adamcia z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AdamciemAle można sobie zrobić zdjęcie z Adamciem.
Razem z Adamciem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Obie z Adamciem postawiłyśmy na zmiany.
Ja z Adamciem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Siedzieliśmy z Adamciem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AdamciuMamrotał coś o Adamciu, gdy podtrzymywał się ściany.
Czasami myślę sobie o Adamciu.
No a teraz trochę więcej o Adamciu.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Adamciu.
A o Adamciu to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
AdamciuDziękuję Adamciu za rozmowę!
Witaj Adamciu!
Gdzie jesteś Adamciu!?
Adamciu! Uważaj!
Dobranoc Adamciu!