Odmiana imienia Żanulka przez przypadki

Żanulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Żanulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Żanulki

Celownik
(komu? czemu?):Żanulce

Biernik
(kogo? co?):Żanulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Żanulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Żanulce

Wołacz
(hej!):Żanulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ŻanulkaMoje drugie imię to właśnie Żanulka.
Ma na imię Żanulka.
Żanulka chce pójść ze mną na spacer.
Autorem niniejszego tekstu jest Żanulka.
Ja i Żanulka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ŻanulkiRodzina Żanulki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Żanulki.
Ręka Żanulki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Żanulki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Szkoda że Żanulki prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
ŻanulceOczywiście każdy przyzna rację Żanulce.
Opowiadam Żanulce o swoich zainteresowaniach.
Zszedłem z drogi Żanulce i usiadłem w fotelu.
Dzięki Żanulce mamy kolejny artykuł po polsku.
Oddaję Żanulce list.

Biernik:
(kogo? co?)
ŻanulkęPatrzy na Żanulkę wyczekująco.
Żanulkę znalazłam w recepcji hotelu.
Przed wejściem spotkaliśmy Żanulkę.
Przyniesiona przez Żanulkę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Nieśmiało gładzi Żanulkę po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ŻanulkąObie z Żanulką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Zostaliśmy z Żanulką w salonie sami.
Razem z Żanulką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Razem z Żanulką zrobiłyśmy obiad.
Ja z Żanulką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ŻanulceTej nocy po raz pierwszy śniłam o Żanulce.
Dziś napiszę o Żanulce.
Dzisiaj chciałam napisać o Żanulce.
Kto dziś pamięta o Żanulce.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Żanulce.

Wołacz:
(hej!)
ŻanulkoŻanulko! Uważaj!
Żanulko! Gdzie jesteś?
Dobranoc Żanulko!
Cześć Żanulko!
Gdzie jesteś Żanulko!?