Odmiana imienia Łucjana przez przypadki

Łucjana imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Łucjana

Dopełniacz
(kogo? czego?):Łucjany

Celownik
(komu? czemu?):Łucjanie

Biernik
(kogo? co?):Łucjanę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Łucjaną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Łucjanie

Wołacz
(hej!):Łucjano!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ŁucjanaW domu Łucjana często urządza rodzicom pokazy mody.
Ja i Łucjana nie wiedziałyśmy, co robić.
Ma na imię Łucjana.
Mam na imię Łucjana.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Łucjana.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ŁucjanyTata Łucjany opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Piszę list do Łucjany.
W domu babci Łucjany od zawsze stał stary zegar.
Tata Łucjany poszedł otworzyć drzwi.
Muszę pochwalić pomysł Łucjany.

Celownik:
(komu? czemu?)
ŁucjanieŁucjanie wpadły w ucho słowa piosenki.
Łucjanie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Przyglądam się Łucjanie.
Ten nie pozostał dłużny Łucjanie.
Powiedz wszystkim i Łucjanie, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
ŁucjanęDoprowadził tym Łucjanę do stanu bliskiego apopleksji.
O jego personalia miałam spytać Łucjanę prywatnie.
Widzę Łucjanę.
Spoglądam na Łucjanę.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Łucjanę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ŁucjanąByliśmy z Łucjaną na jarmarku.
Ja z Łucjaną zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Wieczorem z Łucjaną znowu idziemy na spacer.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Łucjaną.
Przez chwilę oboje z Łucjaną patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ŁucjaniePamiętajmy o Łucjanie i jej rodzinie.
Od ostatniego wpisu o Łucjanie wydarzyło się sporo.
Dobrze, że wspomniałeś o Łucjanie.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Łucjanie.
Ten wiersz jest o Łucjanie.

Wołacz:
(hej!)
ŁucjanoDziękuję Łucjano za rozmowę!
Dzień dobry Łucjano!
Łucjano! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Łucjano!?
Witaj Łucjano!