Odmiana imienia Łękomira przez przypadki

Łękomira imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Łękomira

Dopełniacz
(kogo? czego?):Łękomiry

Celownik
(komu? czemu?):Łękomirze

Biernik
(kogo? co?):Łękomirę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Łękomirą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Łękomirze

Wołacz
(hej!):Łękomiro!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ŁękomiraZa chwilę wróci Łękomira z lasu.
Autorem niniejszego tekstu jest Łękomira.
Łękomira wraca do domu.
Łękomira nie umie śpiewać.
Jeśli jednak przegrasz, Łękomira zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ŁękomiryW słuchawce usłyszałam głos Łękomiry.
Uroda Łękomiry miała potężną moc.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Łękomiry.
Przed domem Łękomiry zauważyłem wózek z dzieckiem.
Przedwczoraj były urodziny Łękomiry.

Celownik:
(komu? czemu?)
ŁękomirzeZostawiam Łękomirze karteczkę i już mnie nie ma.
Mama przyznała rację Łękomirze.
Mam nadzieję, że Łękomirze również się podoba.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Łękomirze coś się stało.
Oczywiście każdy przyzna rację Łękomirze.

Biernik:
(kogo? co?)
ŁękomiręWidzę Łękomirę.
W końcu obudzili Łękomirę, żeby ich ratował.
Kawę kupioną przez Łękomirę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Pożegnali w końcu Łękomirę i wyszli razem.
Na Łękomirę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ŁękomirąWieczorem z Łękomirą znowu idziemy na spacer.
Wczoraj wracamy z Łękomirą od lekarza.
Dwa dni temu miałam z Łękomirą śmieszną przygodę.
Razem z Łękomirą podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Łękomirą chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ŁękomirzePamiętajmy o Łękomirze i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Marzę o Łękomirze.
Związana jest z nią legenda o Łękomirze.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Łękomirze.
Pamiętam o Łękomirze.

Wołacz:
(hej!)
ŁękomiroDziękuję Łękomiro za rozmowę!
Witaj Łękomiro!
Dobranoc Łękomiro!
Hej Łękomiro!
Cześć Łękomiro!