Odmiana imienia Łękomir przez przypadki

Łękomir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Łękomir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Łękomira

Celownik
(komu? czemu?):Łękomirowi

Biernik
(kogo? co?):Łękomira

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Łękomirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Łękomirze

Wołacz
(hej!):Łękomirze!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Łękomirowie, Łękomirzy, Łękomiry

Dopełniacz
(kogo? czego?):Łękomirów

Celownik
(komu? czemu?):Łękomirom

Biernik
(kogo? co?):Łękomirów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Łękomirami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Łękomirach

Wołacz
(hej!):Łękomirowie, Łękomirzy, Łękomiry!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ŁękomirJa i Łękomir nie wiedziałyśmy, co robić.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Łękomir.
Łękomir ma katar i źle się czuje.
Jak już wiecie mam na imię Łękomir.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Łękomir.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ŁękomiraLubię śpiewać zwłaszcza dla Łękomira.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Łękomira.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Łękomira.
Przed sobą ujrzałam rękę Łękomira.
Dla Łękomira ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
ŁękomirowiTym razem nie damy Łękomirowi dojść do głosu.
Zostawiam Łękomirowi karteczkę i już mnie nie ma.
Co tej Łękomirowi po głowie chodzi?
Coś muszę Łękomirowi powiedzieć, stoi i czeka.
Łękomirowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
ŁękomiraNa Łękomira moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spoglądam na Łękomira.
Patrzy na Łękomira wyczekująco.
Kawę kupioną przez Łękomira wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Łękomira zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ŁękomiremJa z Łękomirem chcemy się przebrać za wampiry.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Łękomirem.
Obie z Łękomirem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Dwa dni temu miałam z Łękomirem śmieszną przygodę.
Zginął w pojedynku z Łękomirem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ŁękomirzeMarzę o Łękomirze.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Łękomirze.
Myślę o Łękomirze.
Przynajmniej tak myślał tata o Łękomirze.
Przez chwilę pomyślałam o Łękomirze.

Wołacz:
(hej!)
ŁękomirzeGdzie jesteś Łękomirze!?
Witaj Łękomirze!
Łękomirze! Uważaj!
Łękomirze! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Łękomirze!