Jak się odmienia przez przypadki imię Wiktorunia?
Imię żeńskie Wiktorunia należy do tego grona imion, których odmiana dość często sprawia trudność. Największy kłopot z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Wiktorunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
Mianownik (kto? co?):Wiktorunia - (imię żeńskie)
Dopełniacz (kogo? czego?): Nie lubię Wiktoruni.
Celownik (komu? czemu?): Kłaniam się Wiktoruni.
Biernik (kogo? co?): Lubię Wiktorunię.
Narzędnik (z kim? z czym?):Jadę z Wiktorunią na dyskotekę.
Miejscownik (o kim? o czym?):Marzę o Wiktoruni.
Wołacz (Hej!): Dobranoc Wiktoruniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wiktorunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Wiktorunia przez przypadki.